içimde kıpır kıpır durmak bilmeyen kurtçuklar var..ehhehehe..hayali kurtçuklar onlar..çünkü yerimde duramıyorum..ve tarif edilmez bir sevgi seli içimde dolanıyor..aman boğulup gitmeyeyimde kendi mutluluğum içinde..heh bu işte asıl sorun azıcık mutlu olduğumuzda,bu duyguyu sonuna kadar yaşamaktan bile korkuyoruz..garip bir inanış şeklimiz var ..saçma sapan korkular..çok güldük başımıza bi iş gelir,ardından ağlarız,kötü şeyler olur falan..insan bi rahat rahat mutlu olamıyor dime...insanı yıldırma psikolojisi işte..mutlaka paranoyalar üreticeksinki bütün toplumu paranoyak yapıcaksın..bu koskocaman bir çarkın küçük bir parçası işte...neyse ben buaralar içimden geldiği gibi yaşıyacağım..hissettiğim gibi..hiçbir saçmalıktan korkmadan...ve hep gülümseyerek..düşsem bile gülümseyeceğim,otobüsü kaçırdığımda bile...