fülüt sesi yankılıyor duvarlarda...çocukluğumu anımsıyorum...bir kapı aralığından kendimi gözetliyorum..kaçkez ölümün kıyısına yanaşmışım,kaçkez kazalardan kurtulmuşum...kaç kez babamın ardından el sallamışım..ve o kaç kez sırtında hep anımsadığım o ağır kocaman valiziyle evin köşesinden dönüp gitmiş...öyle bir yürürdüki öyle heybetli ve sağlıklıydıki saçları uçuşurdu rüzgarda ve bana el sallardı...akşama eve dönmeyeceğini bilirdim...yarında gelmeyeceğini..belki ben bir yaş daha büyüdüğümde evde olucaktı...her döndüğünde sanki biraz daha yaşlanırdı,birazdaha yorgun düşerdi...benim babam benim kahramanımdı halada öyle....benim babam gemide çalışan bir makinistti..ben onun koskocaman gemilerde çalıştığını anlatırdım çocuklara...nekadar büyük diye sorduklarındada allah kadar büyük derdim...:)onunla ilgili sayfalarca yazabilirim...kalbim derya gibi açılıyor önünde..içi onun sevgisiyle dolu...baba ne erdemlisin,ne güleryüzlüsün ne tatlı dillisin..bana hep inandın,hep sırtımı sıvazladın...benimle bıkmadan saklambaç oynayan tek insan,yaptığım oyuncak yemekleri her seferinde yiyormuş gibi yapan tek kişi...ve hep aynı heyecanla,aynı enerjiyle...hala gemidesin..denizler senin evin...denizler senin kaderin...büyüdüm..büyüdüm yokluğunda...yine yeni yaşlar alarak....saçların seni son gördüğümde daha bir beyazdı..ama daha bir hava katmış sana..çok yakışıklı olmuşsun...tontonum canım,balım benim...hadi dön seni bekliyorum...bana ne demiştin..hayalleri olmadan yaşayamaz insan..senin hayalin varmı diye sormuştum...evet demiştin.. benim hayalim senin mutlu olduğunu görmek...ben mutluyum baba hemde çook..çünkü hayatımda başka bir kahraman daha var...onu çok seviyorum..onun ismi tayfun...sevdiğim ikinci erkek..sizi çoook seviyorum hemde çook..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder